30.8.13

as formigas


Charlotte Caron.

Miña irmá e miña prima saen da piscina
e sentan nunha toalla ó meu carón.
Levan postos biquinis cor pastel.

As formigas sóbenlles polas pernas ata o ventre.
Os seus peitos pequeniños coma flores sen aroma
por debaixo do tecido mollado.
Falan.
Deciden que a máis guapa será a que máis formigas
teña sobre a pel.

Miña prima é loura e espigada,
os seus peitos apuntando aínda as augas frías da piscina.
Miña irmá é quen de ver o campo baleiro
e intuír o peso do seu froito.
Non é culpa súa.

Diante de nós a casa proxecta a súa sombra.

As formigas mórdenlle a carne pero elas seguen caladas.
Miña irmá mata unha formiga sobre a coxa dereita.
Sabe que outras virán buscar o seu cadáver.

Faise tarde
e ninguén gaña.

Dentro, meus pais toman café.

Ningún comentario:

Publicar un comentario