20.6.13

unha muller escribe sobre unha mesa baleira



I.

Hai, moi lonxe de aquí,
unha muller que escribe sobre unha mesa baleira.
Os seus pulsos rozan a madeira.
E ese contacto é frío e suave.
Mantena esperta.
Ela é ese contacto.
Está aí.
A mesa é un río.


II.

Hai unha muller que despois de escribir
afoga paxaros.
Repasa cos dedos o seu esqueleto
pulsando nas arestas
e ofrece a carne ó río.


III.

O río leva sangue de paxaro.
Hai unha muller enganchada nas silveiras.
Coa boca aberta.
Con mazás maduras no ventre.
Os peixes pásanlle entre as pernas.
Ese contacto.
Ten terra mollada nas unllas.
Unha novela medrando na cabeza.


6.6.13

poema de amor máis tirando a estar colgado. a adoración.


Sophie Calle

Falar do amor suporía remitirme a un determinado xeito de silencio.
A un estar en silencio.
Coma un órgano vivo fóra do seu corpo.
Esa evidencia.

Era case xuño e chovía.

Hai unha calor que só desprenden as bibliotecas.
Esa calor que fai que pense en ti
e nos bares.
Tería namorado de ti nun bar?

Había algo de inverno en xuño,
unha prenda mollada atravesándoselle na traquea.
Había algo de inverno nos pulmóns.
A cantidade exacta de neve que se acumulaba sobre os coches.
A xusta para non esmagarnos.

A miúdo penso no esmagamento e en canto se parece ó amor.

Era xuño e case inverno.
Tampouco os teus ollos eran azuis.
Podería meterche os dedos nos ollos e non afundirían.
Un lapis mordido.

Son curiosos os efectos
dun cambio brusco de temperatura.

Podería ir xunto de ti e dicirche
que teño nome de anxo
e traidor.

Claro que ti tampouco me miras.
Deus escóitame.
Ti non.

Nas bibliotecas todo o mundo moumea.
Se moumeases algo sobre min gustaríame sabelo.
Pero Deus só me escoita.
Trátase dun acto de comunicación unidireccional,
algo parecido á fe
ou á literatura.
Como que ti preguntes o meu nome
ou sexa inverno en xuño.
E neve.
E me atropele un coche.

Pero eu quería falar de amor como un tipo de silencio.
Un zunido de abella.
Quería falar do meu nome para cubrir tantas carencias.
Só para que preguntases.
Quería falar do silencio ata convertelo en algo semellante ó amor.