Mariano Fortuny
Non é o amor o que perturba a vida, senón a incertidume
do amor.
Henri Pierre Roché.
Eu tiven medo de amar. Hoxe rematei o libro. A lonxitude
da deriva. Os amantes volvendo coller barcos.
Rematei o libro e volvín abrir o teu mapa. Tamén pensei
en escribir aquí os poemas da cidade, pero prohibiumo algo. Aínda non sei se a
escuridade do avión ou unha promesa que non fixen e que rompo agora: como se
non volvésemos falar nunca máis.
Abrín o mapa. Antes pensaba que faltaba a beleza. Que todo
se confundiría coa beleza. Agora xa non. Non escribo aquí os poemas da cidade
porque son do corpo e non sei que é do corpo, que será do corpo. Non sei os
barcos.
Rematei de ler o libro e xa non podo volver escribir un
nome. Dixemos que a miña idade era a decadencia. Que o mellor fora recordarme
alí ós dezasete anos.
O sombreiro voa ata os pés do home. Así debe ser. A lonxitude
da deriva, as liñas das mans.
Como os irmáns. O comezo e o final.
Ningún comentario:
Publicar un comentario