Theresa P. Lousame
...e dóesme tanto nos pés mollados, no brazo mollado, nas tres veces que crucei hoxe esta cidade. Dóesme tanto. E a miña dor é pública pero non importa. Ti pareces imposible. Hai tantos trens de distancia. Somos coma nenos intercambiando obscenidades de ambos lados do cristal. Somos algo escrito sobre o bafo. Sen folgos. Percorrín a cidade tres veces. Mollado. E quixen que todas as pancartas nos reafirmasen. Que a multitude corroborase que ti tamén me querías. E quizais fallei, pero penso quererte ata que sexa insoportable ou te cubra a neve, ou non sei. Penso amarte nun mar de bandeiras.
Ningún comentario:
Publicar un comentario