1.3.14

a boca negra do cabalo negro



A flor do alcol medra na boca negra do cabalo negro. Amarro con cordas os meus pulsos ós seus dentes, non tanto para que me arrastre como para que non poida soltarme.
Agárroo por un ombro e non sei se se decata.
A boca negra do cabalo negro é cara. A boca negra do cabalo negro é fría.
O meu corazón é novo e móvese diante das luces.

*

Hai que abrir as portas lentamente e deixar que vaia entrando a auga ata que se faga co cheiro da casa. Hai que deixar que a auga chegue ós labios e, entón si, recoñecer a humidade. Recoñecer a humidade e seguir mentindo.

*

Dóeme o corazón de durmir.
Dóeme o corazón de estar aquí.
Dóeme o corazón de desenterrar.

*

Descoñezo como dicirche que quedes ou que quero quedar. Descoñezo como dicir a verdade sen que me doian as mans. Teño un corte no índice e non sei onde foi parar o sangue.
É importante que non existan as promesas e deixar entrar a auga ata que non poidas falar. 
Que matarei o meu cabalo só para que non me vexa perder, coa boca aberta.