20.1.14

algo fráxil



Kyle Thompson


creo nas liñas das mans porque cambian.

envío tres paquetes por correo, merco un lapis, devolvo Azul de Kieslowski (hai máis dun mes que me ameazan dende a biblioteca). A sácalle fotos a unha poza. rimos. falamos de horarios. teño exame en dous días e non me importa suspender. esa é a verdade. tamén vexo a P. parece canso. seguramente leve varios días sen durmir. non lle digo nada pero el sorrí igualmente. quedamos en vernos a semana que vén.

máis tarde, o ordenador reinicia só. algo falla. teño medo de perder as fotos e os poemas. non todas as fotos nin todos os poemas. só algúns. 

mentres, penso nos horarios do próximo cuatrimestre.

algo fráxil. de repente faise o escuro. teño medo da gravidade. 

abro a ventá, sento na repisa e fumo. xa non vai frío. miro a estada que cobre a torre da carraca. para cando a desmonten, penso, xa nada disto me fará falla.


1 comentario:

  1. Eu non podo coa sensación de ingravidez. Sempre se me repite o mesmo soño: que desaparece o efecto da gravidade sobre o meu corpo e comezo a subir, a subir, e canto mais quero camiñar para adiante, mais me elevo. Podería ser unha sensación xenial; pero o certo é que me produce bastante angustia. É unha maneira de caer á inversa.

    ResponderEliminar