Kyle Thompson
creo nas liñas das mans porque cambian.
envío tres paquetes por correo, merco un lapis, devolvo Azul de Kieslowski (hai máis dun mes que me ameazan dende a biblioteca). A sácalle fotos a unha poza. rimos. falamos de horarios. teño exame en dous días e non me importa suspender. esa é a verdade. tamén vexo a P. parece canso. seguramente leve varios días sen durmir. non lle digo nada pero el sorrí igualmente. quedamos en vernos a semana que vén.
máis tarde, o ordenador reinicia só. algo falla. teño medo de perder as fotos e os poemas. non todas as fotos nin todos os poemas. só algúns.
mentres, penso nos horarios do próximo cuatrimestre.
algo fráxil. de repente faise o escuro. teño medo da gravidade.
abro a ventá, sento na repisa e fumo. xa non vai frío. miro a estada que cobre a torre da carraca. para cando a desmonten, penso, xa nada disto me fará falla.
Eu non podo coa sensación de ingravidez. Sempre se me repite o mesmo soño: que desaparece o efecto da gravidade sobre o meu corpo e comezo a subir, a subir, e canto mais quero camiñar para adiante, mais me elevo. Podería ser unha sensación xenial; pero o certo é que me produce bastante angustia. É unha maneira de caer á inversa.
ResponderEliminar