o granizo

Ana Teresa Barboza

o frío despois do granizo é dunha seguridade estraña.

onte estaba triste e fun beber viño con M e M. hoxe estudo fonética e non é demasiado reconfortante. sigo sen querer ir á facultade. todos temos medo.

escribo un poema sobre pontes. O dime que lle gusta o libro novo. eu non estou seguro de que sexa sequera sensato. de feito, é probable que estea triste só por seguir escribindo no libro, pero quero acabalo.

tamén estou lendo unha novela que é un diario. a protagonista e o seu mozo viven en París e non fan máis que foder en baños públicos. está ben. nas primeiras páxinas aparece un tío do que non se fala moito pero que parece ser un capullo. penso que me parezo a ese tipo. ou se cadra non.

é a segunda vez que graniza, case non saio do cuarto.  vou ó supermercado con fame e merco demasiadas cousas.

M pronuncia o seu nome. dime: ti non sabes que pode estar pensando. dime: eu non podo odialo. 
eu tampouco.

quero acabar os exames. xa non me custa durmir pero cústame concentrarme. 

vou escribir un libro cheo de xente coma o capullo da noveliña. eu non estarei por ningún lado. eu miro.

ten que ver con tecer, o granizo. coma un desprendemento.