escena extraída da película centroeuropea que nunca escribirei

(frío)

- por favor, que alguén deixe de ser eu.
  que alguén deixe de ser eu e me devolva unha cadeira nesta mesa.
  necesito respirar.

- un cigarro?

- non, só quero sopa.

- está fría.

- dá igual, só quero sentar.

- un cigarro.

poemas da casa arrendada

un

o meu corazón de coello
suplica desangrarse.

e que o frío
me faga
raíces amarradas ó parquet.

dous

xurei
que agocharía a verdade
nalgún sitio onde non chegue o frío,
amarrada en cinta de embalar
como o nome dun psicópata ecoando nos estantes da cociña.

[estoura o quentador]

hai cousas que non sabes.
cousas que non che conto.
que por iso durmimos debaixo da cama
e sangro tanto
para que poidamos quedar.