o meu corazón de coello
suplica desangrarse.
e que o frío
me faga
raíces amarradas ó parquet.
dous
xurei
que agocharía a verdade
nalgún sitio onde non chegue o frío,
amarrada en cinta de embalar
como o nome dun psicópata ecoando nos estantes da cociña.
[estoura o quentador]
hai cousas que non sabes.
cousas que non che conto.
que por iso durmimos debaixo da cama
e sangro tanto
para que poidamos quedar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario