28.1.14

a cidade ten resaca




mércores

Pensei que sería diferente. Sempre o penso.
Rematamos os exames e necesito un par novo de zapatos. Non importa.
Lembro o libro. Non creo que o saiba. Non importa.
Pola noite A bebe demais e volvemos pronto á casa. É curioso o fracaso sen vitoria. De camiño agarrámola forte pola cintura e dígolle que ten que aprender a tranquilizarse. Esa é a clave. Chegamos e cústame durmir. Penso en todo o que hai fóra. Decido que non me importa. Que tampouco importa.

xoves

Pola mañá vou facer o exame oral de inglés. Chéirame o alento a cervexa. Cepillo os dentes dúas veces pero non se vai. Creo que suspendín. Dixen que os ovnis eran algo parecido a deus. Os examinadores riron. Vai sol.
H pregunta se estou ben. Non contesto á mensaxe porque non quero mentir e non sei se estou ben. En lugar diso, marcho mercar zapatos con A. Escollemos uns marróns e outros grises. Os grises véñenme grandes e non teñen o meu número. Merco os marróns e seguimos camiñando. A ponse nerviosa se damos voltas sen un rumbo fixo. É a típica manía que me fai graza nela. O noso xeito de pasalo ben.
Antes de chegar á casa H chama por teléfono e pregunta por que non contestei. Teño que poñer o móbil a cargar e sento no chan mentres falo . Arrinco un cacho de pintura da parede.
Primeiro non íamos saír e despois decidimos que si. Empréstolle o meu xersei novo a M. Quédalle moi ben, mellor que a min. A xente sabe que é un xersei de home pero iso faina parecer sexy, creo. Bebemos viño branco. Nalgún momento, unha amiga pregúntame que tal. Non estou seguro de se estou borracho. Contesto que non estou namorado. Non sei se é certo. Despois os farois apáganse e volvo á casa en silencio.



venres

A cidade ten resaca. Saio pola ventá en pixama e maréome un pouco.
Como tarde e vou camiñando ata un centro comercial. Non atopo outros zapatos que me gusten. Miña nai chama dúas veces, pouco tempo, non axuda. Acabo por mercar dúas camisetas, unha gris para tirar con algunha das vellas, e outra que seguramente non volva poñer fóra do probador. Merco unha versión de min, penso.
Creo que os zapatos novos me magoan no talón. Quedo con H e estou canso. Imos buscar viño. Rimos moito. P aínda non rematou os exames.
Pedimos comida chinesa na casa de M. Fumamos por quendas. Sentamos na alfombra. Pintamos os labios. H e máis eu lemos os horóscopos de todo o mundo. Os amantes rin da miña soidade. O horóscopo tamén. Antes de ir para a casa X dime que busque novos amigos e deséxame sorte coa película. Penso en facer o de camiñar cara atrás mentres me despido. Nunca me saíu de todo ben. Decido non facelo.

luns

Volvo á cidade sobre as once da noite. Vai moito frío. No coche, papá e eu discutimos sobre ata que punto sería beneficioso que eu pasase unha semana (lectiva) de viaxe en Hamburgo se non sei alemán. Deixamos pronto esa conversa. Os dous sabemos que se o quero facer, fareino. Na radio poñen unha canción que coñecemos os dous. Eu canto só os anacos que lembro de memoria en inglés.
Déixame na casa. Subo. Gárdoo todo no seu sitio. Póñolle grampas á grampadora. Busco tabaco aínda que sei que o rematei o venres mentres volvía á casa.
Trato de meter o nórdico na súa funda e penso que un bo anuncio nunha páxina de contactos sería ese: búscase parella para pórlle a funda ó nórdico. Fundiuse a lámpada do baño. Enchufo o flexo e dúchome cunha sombra enorme detrás.  Non sei se estou ben.

(as imaxes son de Alba Yruela)

25.1.14

l'orage





Rouge.
Krzysztof Kieslowski.


O home nace para o pracer: sénteo, e non lle é necesaria ningunha outra proba. Obedece pois a súa razón ó entregarse ó pracer. Pero, moi a miúdo, sente paixón no seu corazón sen saber por onde chegou.

Blaise Pascal.

20.1.14

algo fráxil



Kyle Thompson


creo nas liñas das mans porque cambian.

envío tres paquetes por correo, merco un lapis, devolvo Azul de Kieslowski (hai máis dun mes que me ameazan dende a biblioteca). A sácalle fotos a unha poza. rimos. falamos de horarios. teño exame en dous días e non me importa suspender. esa é a verdade. tamén vexo a P. parece canso. seguramente leve varios días sen durmir. non lle digo nada pero el sorrí igualmente. quedamos en vernos a semana que vén.

máis tarde, o ordenador reinicia só. algo falla. teño medo de perder as fotos e os poemas. non todas as fotos nin todos os poemas. só algúns. 

mentres, penso nos horarios do próximo cuatrimestre.

algo fráxil. de repente faise o escuro. teño medo da gravidade. 

abro a ventá, sento na repisa e fumo. xa non vai frío. miro a estada que cobre a torre da carraca. para cando a desmonten, penso, xa nada disto me fará falla.


16.1.14

o granizo


Ana Teresa Barboza


o frío despois do granizo é dunha seguridade estraña.

onte estaba triste e fun beber viño con M e M. hoxe estudo fonética e non é demasiado reconfortante. sigo sen querer ir á facultade. todos temos medo.

escribo un poema sobre pontes. O dime que lle gusta o libro novo. eu non estou seguro de que sexa sequera sensato. de feito, é probable que estea triste só por seguir escribindo no libro, pero quero acabalo.

tamén estou lendo unha novela que é un diario. a protagonista e o seu mozo viven en París e non fan máis que foder en baños públicos. está ben. nas primeiras páxinas aparece un tío do que non se fala moito pero que parece ser un capullo. penso que me parezo a ese tipo. ou se cadra non.

é a segunda vez que graniza, case non saio do cuarto.  vou ó supermercado con fame e merco demasiadas cousas.

M pronuncia o seu nome. dime: ti non sabes que pode estar pensando. dime: eu non podo odialo. 
eu tampouco.

quero acabar os exames. xa non me custa durmir pero cústame concentrarme. 

vou escribir un libro cheo de xente coma o capullo da noveliña. eu non estarei por ningún lado. eu miro.

ten que ver con tecer, o granizo. coma un desprendemento.

12.1.14

sexual content warning



Ryan Tippery




Nunca amamos ninguém. Amamos, tão-somente, a ideia que fazemos de alguém. É a um conceito nosso - em suma, é a nós mesmos - que amamos. Isso é verdade em toda a escala do amor. No amor sexual buscamos um prazer nosso dado por intermédio de um corpo estranho. No amor diferente do sexual, buscamos um prazer nosso dado por intermédio de uma ideia nossa.


Fernando Pessoa, Livro do Desassossego.


.

George, mentres, trepa por enriba, algo ríxido. Kenny mírao dende abaixo, a súa cara aínda iluminada polas farolas que bordean o paseo.

- Poña os pés nos meus ombros, señor.

George faino, entre ebrio e confiado, e Kenny, coa destreza dun bailarín de ballet, suxéitao polos nocellos e as coxas e deixa que escorregue ata a area. Durante o descenso, os seus corpos rózanse breve e rudamente. O campo eléctrico do diálogo rompeu. A súa relación, como queira que se plantexe agora, xa non é simbólica. Xíranse e corren cara o océano.

Christopher Isherwood, A single man.

.


non somos Kenny Potter. 
non somos Kenny Potter. 
non somos Kenny Potter.

realmente á miña xeración non lle interesa o sexo. si a representación. que é este corpo?

bebo café de máquina e case nin durmo. pola mañá érgome e camiño ata unha farmacia. non interesa o que levo posto, senón o traxecto.

este corpo non ten que ver con nada. este corpo non ten que ver aquí. esta cama non é a mesma cama. non somos Kenny Potter. Kenny Potter non nos representa. o sexo non existe. a lingua é irregular. Kenny Potter non estivo no meu cuarto.

isto non era exactamente o que quería dicir.

confundo o amor co desexo. a beleza co movemento. a febre coa premonición.

era algo distinto. algo imposible. algo como unha praia ou as formas verbais dun idioma que descoñezo. cousas que non se poden agarrar coas mans.

a luz, seguramente fose a luz. a prohibición. o alento. o  non regreso.

non somos Kenny Potter. 
non somos Kenny Potter. 
non somos Kenny Potter.
non podemos.