dentro

Los ilusos. 

Jonás Trueba.

Hai dúas persoas.

Dous rapaces novos falando dentro dunha cafetería.

Sentan a carón da ventá para ver pasar a xente.

A un deles, o máis guapo, iso divírteo.

Eu seino porque estou dentro, con eles, tomando café.

Un deles ri.

Óioos falar e penso que se estivese fóra,

do outro lado do vidro, todo sería diferente.

Entón sorprenderíanme os seus beizos movéndose áxiles,

no aire.

E miraría ós ollos ó rapaz máis guapo, que seguiría falando.

Eu seguiría camiñando e pensaría que o vin antes nalgún sitio,

quizais na facultade.

Custaríame durmir esa noite.

E así fóra, mentres falan, por enriba das súas bocas abertas

habería só “rúa”, que é outro xeito de dicir silencio.

Entón eu non podería chegar a saber que se din.

Nunca.

O cal, realmente, tampouco sei se sería triste.