O poeta volveu ser poeta
tras décadas de ser un virtuoso.
Non podes ser as dúas cousas?
Non. Non en público.
Antes, si se podía,
cando Deus era aínda vinganza atronadora
e gozaba do cheiro do sangue,
e non chegaba a outorgar o seu perdón esvaradío.
Podías esparexer entón incenso e loubanzas,
levando o teu colar de serpe,
facendo himnos para os cranios afundidos dos teus inimigos
rematados en retrouxos píos.
Sen sorrir de maneira deferente, sen preparar galletas,
sen ter que dicir De verdade que son unha persoa amable.
Benvido de novo, querido.
Chegou a hora de retomar a nosa vixilia,
hora de abrir a porta do teu soto,
hora de lembrarnos a nós mesmos
que o deus dos poetas ten dúas mans:
a destra e a sinistra.
(Margaret Atwood)
Ningún comentario:
Publicar un comentario