Angela Dalinger
Dentro do peito ábrese
un cuarto pequeno, a porta pechada,
a sombra dunha humidade.
Enriba da ventá
un farol.
Fóra as palmeiras,
a vista laranxa e negra como de alameda.
Cidades sen mendigos
piden abrigo de súpeto. Trens
sen música, sabor
a metal.
A túa boca que se afunde sobre a fonte.
Un pé na ducha.
As campás das seis da mañá espertan as monxas.
No aire drogas.
Aprendamos a esnifar para ser o mundo,
a man dunha nena,
un xiro.
As campás das seis da mañá estorban a carne.
O que caia do ceo será sempre un milagre.
Ningún comentario:
Publicar un comentario