2.2.14

oh I beg you, can I follow?


Kyle Thompson


Hai un gato morto a carón do parque. Entre dous coches. Está mollado. Non me fixo demasiado. Sigo camiñando.

*

O desexo pasea polos corredores da facultade.
Pensei que levaría as lentes sempre postas. Equivocábame. Pensamos que o seu nome comezaría por J. Equivocámonos. Pensei que sería sinxelo. Equivoqueime.
Non nos atrevemos a aproximar o peso das vísceras. O impulso nunca nos ascendería tan alto.
A descrición é sempre irreal. Vale máis unha fotografía?
Non minto. Aínda non.

*

Saio con P. Un rapaz moi baixiño pensa que somos mozos e di que facemos moi boa parella. Despois alguén lle pide un cigarro e o tipo baixo quere a cambio un bico. Rimos os tres.
P volve pronto á casa. Dóelle o peito e vomitou.
Quedo só. Subo ata Cervantes. Diante de min unha rapaza camiña lento coa chaqueta polos ombros. Canta.
Cústame quitar a roupa. Deixo a ventá aberta. Esperto porque chove.

*

O desexo non é o amor. O amor non é a beleza.

*

Teño medo.
Teño medo porque ninguén sabe o que quere.
Teño medo se a vista descansa. Se descansan os órganos.
Teño medo de curar.

*

O gato segue aí. Ninguén se ocupa do gato. Ninguén se pregunta polo nome do gato. Polo peso do gato.

*

Crúzome co desexo dúas veces. Non me mira. Teño o pelo mollado.
A noite é grande. O río profundo.


1 comentario: